Heloneida Studart – Osiem zeszytów

W Brazylii Studart jest legendą. Pierwszą damą południowoamerykańskiego feminizmu. Niepokorną działaczką polityczną. Przede wszystkim zaś genialną pisarką, która pisanie traktowała zaledwie jako dodatek do wszechstronnej działalności. Siostry Mariana i Leonor wiodą życie na pozór godne pozazdroszczenia. Leonor jest żoną szanowanego profesora uniwersytetu, Mariana – wziętym adwokatem. Obie są jednak nieszczęśliwe. Okrutny mąż upokarza Leonor, obarczając ją winą za to, że nie mają dzieci. Jedyny syn Mariany i jej ukochany nie żyją, a samolubna i kapryśna matka nie może jej wybaczyć, że wyszła za mąż wbrew tradycji, która każe najmniej atrakcyjnej córce zostać przy matce, by opiekować się nią na starość. Jako pierwsza nakaz ten złamała Maria – ciotka Mariany i Leonor. Choć nie związała się z żadnym mężczyzną, dała się poznać jako kobieta przekorna i niezależna: próbowała zarabiać pisaniem i odważyła się okazać miłosierdzie wykluczonej z rodziny siostrze. Maria popełniła samobójstwo. W testamencie zapisała Marianie swoje pamiętniki. Notatki rzucają światło na mroczną rodzinną historię. I inspirują siostry do tego, by wziąć los we własne ręce, a stąd już tylko krok do zbrodni… Powieść napisana barwnym, porywającym językiem. Pełna namiętności, tajemnic, kobiecej zazdrości, niebezpiecznych marzeń i faryzejskiej dobroci.