Henry Miller – Czarna Wiosna

Wydana w 1936 roku, również w Paryżu, podobnie jak „Zwrotnik Raka” (1934) i „Zwrotnik Koziorożca” (1939), „Czarna wiosna” należy do tego samego cyklu powieściowego Millera chronologicznie plasując się pomiędzy obiema tymi książkami. W omówieniach i charakterystykach krytycznoliterackich poświęca się jej mniej miejsca niż legendarnym „Zwrotnikom”; być może dzieje się tak za sprawą luźniejszej kompozycji tego dzieła, złożonego z dwóch szkiców kreślących obraz brooklyńskiej młodości autora. Istotniejszy jest tu jednak otwarcie autobiograficzny charakter artystyczny tego utworu. „Zwrotniki” utrzymane są w tonacji prozy krypto-autobiograficznej, dalekiej od „życiorysowej” dokładności i naturalistycznego weryzmu. W „Czarnej wiośnie” ta dokładność i wierność są zasadą nadrzędną narracji; jej artyzm jest funkcją bezwzględnej szczerości i obrachunku z własnymi doświadczeniami z tego okresu życia. „Czarna wiosna” jest więc swoistym, nieomal faktograficznym podkładem pod Zwrotniki, zwłaszcza pod „Zwrotnik Koziorożca”, który w przetransponowanej już w fikcję powieściową formie ukazuje nowojorską młodość autora.   źródło opisu: http://merlin.pl/Czarna-wiosna_Henry-Miller/browse…(?) źródło okładki: http://www.ceneo.pl/showPicture.aspx?productID=61331