Henryk Jabłonowski – Kraj niedobrej nadziei

W kapsztadzkim parku przy centralnej bibliotece główną aleją spaceruje policjant z psem. Na trawniku obok bawi się grupa czarnych dzieci. Na ławce siedzą ich opiekunki – dwie czarne młode kobiety. Sytuacja jest niecodzienna. Park jest przecież dla białych! Ustawa mówi wyraźnie o segregacji rasowej w parkach.
Kiedy pies i policjant oddalają się, czarne kobiety zaczynają rozmawiać między sobą, pokrzykują na dzieci. Kiedy policjant wraca, spuszczają głowy i patrzą w rozłożone na kolanach książki. Nie czytają. Przez kilkanaście minut nie przerzuciły ani jednej kartki. Patrzą w dół, żeby nie spotkać spojrzenia policjanta. Lepiej jest udawać, że go nie widzą. W przeciwnym razie mogłyby zmusić go do interwencji.   źródło opisu: początek książki źródło okładki: ze zbiorów użytkownika takisobiejac