Hubert Klimko-Dobrzaniecki – Dom róży. Krýsuvík

Zamieszczone w jednej książce dwie nowele Huberta Klimko-Dobrzanieckiego „Dom Róży” i „Krýsuvik” to narracyjne spotkanie dwóch szczególnych losów: polskiego obieżyświata, który błąkając się niczym wolterowski Kandyd, osiada w końcu na islandzkich hiperborejach, oraz niewidomej od urodzenia Islandki.

„Dom Róży” to przejmująca, bardzo osobista opowieść o starości i umieraniu w jednym w najbogatszych krajów świata. Hubert Klimko-Dobrzaniecki w najprostszy z możliwych sposób opisuje swoje życie. Ale opisuje je w sposób na tyle skupiony, czuły, uważny, że reportaż o pracy w islandzkim domu starców przeradza się w świetną literaturę. Sceny z dom starców godne są Goi lub Boscha, a Islandia jako skondensowany obraz zachodu poraża. Dom starców w książce Huberta Klimko-Dobrzanieckiego to wstrząsająca metafora, to wizja przyszłości naszej zjednoczonej Europy, zanim ostatecznie zapadnie się w otchłań.
„Krýsuvik” to prosta i szlachetna północna ballada o budowaniu domu, założeniu rodziny i Losie, który niweczy ludzkie dążenie do szczęścia.   źródło opisu: Wydawnictwo Czarne, 2006 źródło okładki: http://www.czarne.com.pl/?a=162