Hugo Claus – Cały smutek Belgii

Hugo Claus (ur. w 1929 r.) zadebiutował w roku 1950. Na jego dorobek twórczy składają się poezje, utwory dramatyczne, powieści i eseje. W Polsce w roku 1981 ukazała się jego powieść „Polowanie na kaczki”.

Obecnie uważany jest za jednego z najwybitniejszych i najbardziej wszechstronnych pisarzy belgijskich. Sukces międzynarodowy przyniosła mu powieść autobiograficzna „Cały smutek Belgii” (1983), za którą otrzymał nagrodę państwową. Książkę przełożono na kilka języków europejskich, a jej autor został przedstawiony do Nagrody Nobla.

Akcja powieści rozgrywa się w latach 1938-1946; autor ukazuje w niej wojnę widzianą z perspektywy małego flamandzkiego miasteczka. Bohaterem, a zarazem narratorem jest Louis, alter ego autora, dorastający chłopiec o wybujałej wyobraźni.

Dzieje Belgii w tym trudnym okresie, jej „cały smutek” – odwieczny konflikt flamandzko-waloński, kolaboracja nacjonalistów flamandzkich i późniejsze z nimi rozrachunki – to istotny element skomplikowanego duchowego i cielesnego dojrzewania wrażliwego chłopca, krystalizowania się jego poglądów na życie, jego pierwszych doświadczeń seksualnych, miłości i rozterek.

Na obraz szarego życia belgijskiej prowincji nakładają się nieprawdopodobne wytwory fantazji bohatera, która pospolite drobnomieszczańskie środowisko przekształca w całą galerię barwnych, krwistych postaci. Realizm splata się tu z liryzmem i groteską, groza z melodramatem, a wszystko przesycone jest specyficznym humorem i dobroduszną kpiną.

„Cały smutek Belgii” to książka, która stała się wydarzeniem literackim lat osiemdziesiątych.   źródło opisu: opis własny użytkownika fnord23 źródło okładki: zdjęcie autorskie