Ida Fink – Wiosna 1941

Po wkroczeniu Niemców na wschodnie ziemie Polski w 1941 roku żyjący na tych terenach Żydzi rozpaczliwie szukają schronienia. Artur i Klara wraz z córeczką uciekają na wieś, do Emilii, chłopki, której mąż zginął na froncie. „Dobry wygląd” umożliwia Arturowi przebywanie na zewnątrz. Klara i ich córka są brunetkami o ciemnej karnacji, dlatego całe dnie spędzają w kryjówce na strychu. Ich świat to fragmenty obrazów widziane przez szpary w ścianach. Wkrótce między Arturem a Emilią rodzi się uczucie…

Opowiadanie „Rozmowa” Idy Fink to najważniejsze, choć nie jedyne źródło inspiracji twórców „Wiosny 1941”, polsko-izraelskiego filmu w reżyserii Uriego Barbasha. Pisarka patrzy na świat Holokaustu oczami ofiar i tych, którzy ocaleli „do następnego razu”. W jej lakonicznych i świetnie skonstruowanych opowiadaniach nie ma wzniosłości ani patosu, jest skupienie na szczególe, wrażliwość i głęboka prawda o człowieku. Twórcy filmu wybrali tę sama optykę.

W skład tomu „Wiosna 1941” wchodzą głośne i nagradzane na świecie opowiadania ze zbiorów „Skrawek czasu” i „Ślady”, opublikowane także w „Odpływającym ogrodzie” (W.A.B. 2003), książce zbierającej wszystkie krótkie utwory autorki.   źródło opisu: http://www.wab.com.pl źródło okładki: http://www.wab.com.pl