Ignacy Krasicki – Monachomachia, bajki, satyry

Ignacy Krasicki był lubiany i podziwiany przez swoich współczesnych. „Nie masz w kraju tak usuniętego zakątka, do którego bu jego dzieła nie dotarły, nie masz człowieka, który umiał czytać, a nie czytał Krasickiego” – pisał przyjaciel i wydawca dzieł poety, Franciszek Ksawery Domachowski. Równocześnie jednak recepcja dzieł Krasickiego obfituje w wiele paradoksów, kontrowersji i nieporozumień. Najwybitniejszy poeta? Nie wiadomo, czy w ogóle był poetą. Jest popularny? Bardziej chyba wśród badaczy niż czytelników. O jego twórczości napisano tysiące stron, poświęcono mu aż osiem monografii, więcej niż Adamowi Mickiewiczowi. Ale i zainteresowanie historyków literatury nie zawsze oznacza aprobatę. O żadnym chyba poecie nie wypowiedziano tylu sądów negatywnych i deprecjonujących, ale też niewielu tak bezkrytycznie chwalono… Nie warto powielać stereotypów, lepiej czytać Krasickiego – poetę, który od przeszłu dwustu dla niepokoi badaczy.