Ilona Gołębiewska – Obraz starości w prozie Marii Kuncewiczowej

Książka Ilony Gołębiewskiej podejmuje temat ostatniej fazy życia człowieka, czyli starości i jej obrazów w prozie wybitnej pisarki XX wieku – Marii Kuncewiczowej.
W rozdziale I przedstawione zostały definicje pojęcia „starość” w odniesieniu do przyjętych norm społecznych, prawnych i kulturowych. Ukazanie procesu starzenia się w kontekście biologicznym, psychologicznym i socjologicznym pozwoliło określić zasadnicze cechy starości.
W ramach rozdziału II bardzo cenne wnioski przyniosła analiza obrazów starości i starców w historii i literaturze na przestrzeni wieków. We wszystkich epokach i kulturach pojawiła się dwoistość określenia starości, która jest źródłem mądrości, a zarazem niedołęstwa, doświadczenia i degradacji umysłowej, autorytetu i cierpienia. Literatura także dostarcza zróżnicowanych obrazów starości – często jest ukazywana jako szczególna łaska od Boga, niekiedy jako naturalny etap ludzkiego życia, ucieczka od przeszłości lub koniec wszystkiego, co człowiek dotychczas miał i robił. Popularne jest również przedstawianie starości w ujęciu satyrycznym oraz ukazywanie jej wszelkich wad. Powszechnym obrazem jest samotność starca pośród ludzi i jego smutna starość, niezrozumiała dla otaczającego go świata.
W rozdziale III autorka dla właściwego zrozumienia dzieł literackich Marii Kuncewiczowej wnikliwie ukazuje jej biografię, w szczególności wydarzenia przełomowe: dzieciństwo spędzone na obczyźnie; lata uniwersyteckie, małżeństwo i macierzyństwo; początki kariery literackiej, odkrycie Kazimierza Dolnego nad Wisłą i działalność w organizacjach literackich; publikacja „Cudzoziemki”; wybuch II wojny światowej i pierwsze lata na emigracji; wyjazd do Stanów Zjednoczonych i wykłady na Uniwersytecie w Chicago; powrót do Kazimierza Dolnego, śmierć męża i ostatnie lata życia.
W rozdziale IV autorka szukając obrazów starości w prozie Marii Kuncewiczowej poddała analizie jej wybrane dzieła: „Listy do Jerzego”, „Cudzoziemka”, „Dyliżans warszawski”, „Dwa księżyce”, „Fantomy”, „Natura”. Książka stanowi przyczynek do dalszych rozważań nad życiem i twórczością Marii Kuncewiczowej oraz wybranych motywów literackich obecnych w jej dziełach.   źródło opisu: Opis autorski źródło okładki: Zdjęcie autorskie