Inio Asano – Solanin #1

Shigeo Taneda wraca z pracy do niewielkiego mieszkania, które wynajmuje razem ze swoją dziewczyną – Meiko Inoue. Rzuca się na kanapę, zmęczony pracą. Rozmawia z Meiko… Oboje są młodymi ludźmi, stawiającymi pierwsze kroki w dorosłość. W poszukiwaniu własnego sposobu na życie opuścili rodzinne domy i zamienili je na miasto pełne możliwości i wyzwań – Tokio. Taneda pragnął zostać muzykiem – gitara i śpiew to jego pasja i marzenie, podczas gdy Meiko marzeń w zasadzie nie ma. Jest kolejną z tysięcy pracownic biurowych w „firmie jak każda inna”. Ta monotonna i nieciekawa praca nudzi ją. Jest zmęczona codziennymi dojazdami zatłoczonymi środkami komunikacji miejskiej, wciąż te same twarze każdego dnia irytują ją. Nie, to nie droga, jaką wyśniła. Ale pracuje, bo Taneda nie zarabia wiele i bez jej pensji nie byliby w stanie się utrzymać. W końcu następuje przełom, który jednocześnie zawiązuje akcję – jej przełożony czyni jej niedwuznaczną propozycję. Oczywiście przystając na nią, może spodziewać się awansu, ale… trzeba być prawdziwym karierowiczem, osobą, dla której pieniądze stoją ponad wszystkim, aby zdecydować się na taki krok, tym bardziej, że przełożony jest dużo starszy i, jak to się mówi, obleśny. Efekt? Nietrudny do przewidzenia – Meiko rezygnuje z i tak nie przynoszącej jej satysfakcji pracy, a któregoś dnia na ulicy spotyka dawnego przełożonego – idącego za rączkę z jedną z byłych koleżanek z pracy Meiko. Samo życie.   źródło opisu: Wydawnictwo Hanami źródło okładki: Wydawnictwo Hanami