Irena Landau – Z miłością na bakier

„Pocałunki pod rozłożystym drzewem, mokre włosy, gładzone ciepłymi dłońmi… Chlupocący powrót do domu, grzane wino w pokoju Danki i nieobecnej akurat Matyldy. – Jesteś cudowna – szept Ryszarda – jesteś piękna… Kocham Cię… Wydawało się wtedy dziewczynie, że jest szczęśliwa, że wszystkie warszawskie smutki skończyły się raz na zawsze.”