Iwan Gonczarow – Urwisko

Ostatnia powieść Gonczarowa, w której stał się on nieoczekiwanym piewcą szlacheckiego konserwatyzmu. Kontrowersyjnego bohatera utworu, Wołochowa, uznano za paszkwil na młodzież postępową. Zamysł utworu pochodził jeszcze z lat 40-tych. Powieść miała wtedy stanowić ostatni człon trylogii poświęconej krytyce kultury szlacheckiej. Wraz ze zmianą poglądów pisarza przybrała jednak charakter apoteozy obyczajowości i kultury ziemiańskiej. Gonczarow zmienił koncepcję głównego bohatera: Marek Wołochow z liberała przekształcił się w karykaturę „nihilisty” lat 60-tych (chociaż akcja powieści toczy się w latach 40-tych). Pisarz ześrodkował całą uwagę na dramacie głównej bohaterki Wiery, której zagrażają ludzie pokroju Wołochowa. Wiera nie popada jednak w konflikt ze swoim otoczeniem, bowiem ratunkiem staje się dla niej prawda głoszona przez babkę, starą dziedziczkę Bierieżkowską. Gonczarow wprowadził do powieści również postać Tuszyna, który łączy cechy dziedzica pańszczyźnianego i fabrykanta. Zwycięża on Wołochowa oraz artystę Rajskiego, mającego wiele wspólnego ze „zbędnymi ludźmi”. Książka została chłodno przyjęta przez czytelników.   źródło opisu: http://encyklopediaksiazek.cba.pl/Wiki/index.php?title=Iwan_Gonczarow