Iwona Krupecka – Don Kichote w krainie filozofów

Tematem książki jest kichotyzm filozoficzny, ujęty jako spoiwo Pokolenia ’98, nieformalnej grupy wpływowych myślicieli hiszpańskich przełomu XIX i XX wieku. Praca została podzielona na dwie części. Pierwsza pokazuje, w jaki sposób dokonało się przejście od interpretacji dzieła literackiego do zastosowania tego dzieła jako narzędzia wyjaśniania rzeczywistości. Druga przedstawia koncepcje filozoficzne, wypracowane w trakcie analizy utworu Cervantesa i zogniskowane wokół zagadnienia podmiotu, zarówno indywidualnego, jak i zbiorowego. Główna para bohaterów – Don Kichote i Sanczo Pansa – posłużyła do stworzenia dynamicznej wizji podmiotowości, nieustannie rozdartej między tym, co idealne, a tym, co materialne, własne i obce, trwałe i ulotne.SPIS TREŚCIWstęp / 7Część I. Od filozoficzności Don Kichota do filozoficznego kichotyzmuRozdział 1. Odczytania Don Kichota: wyłanianie się filozoficznych kategorii kichotyzmu / 13Główne linie odczytań Don Kichota / 13Don Kichote w odczytaniach krytyki radykalnej / 17Idealistyczne odczytania Don Kichota / 34 Rozdział 2. Kichotyzm filozoficzny pokolenia ’98 / 65Kichotyzm – krytyczne próby uchwycenia zjawiska jako wyznacznika myśli pokolenia ’98 / 67Pokolenie ’98 w ujęciu Azorína / 78Don Kichote jako narzędzie samookreślenia / 86Rozdział 3. Uniwersalizacja „problemu filozofii hiszpańskiej” / 111Spór o filozofię hiszpańską / 112Teoria geniusza i sztuki jako ekspresji ducha narodu: Ganivet, Unamuno, Azorín / 123Don Kichote jako wyraz ducha czasu: Baroja i Maeztu / 147Filozofia donkichotowska w ujęciu Miguela de Unamuno: punkt kulminacyjny kichotyzmu filozoficznego / 167Część II. „Intrafilozofia” podmiotuRozdział 4. „Potrzebuję rzeczywistości”. Woluntarystyczne przezwyciężenie opozycji idealizm–realizm w „intrafilozofii” Miguela de Unamuno / 179Kichotyzm contra nihilizm: praktyczny romantyzm pokolenia ’98 / 181Don Kichote i Sanczo Pansa – „żywe idee” uwikłane w świat i w siebie / 202″Wiem dobrze, kim jestem”, czyli samowiedza „poważnego komedianta”. Uspołecznienie „ja” wewnętrznego / 242„Wiem dobrze, kim chcę być”: podmiot jako rycerz woli i wiary / 262Rozdział 5. „Kłamstwo życiowe” – działający podmiot poznający Pío Barochy / 277Człowiek czynu – podmiot skazany na „życiowe kłamstwo” / 278Umysł, migotliwe światło – poznanie jako twórczość / 309Kłamstwo rozumu, prawda woli? / 330Rozdział 6. „Niezłomna oś”. Donkichotowska esencja Hiszpanii i konstrukcja podmiotu zbiorowego w myśli Ganiveta, Azorína i Maeztu / 343„Duch Hiszpanii” – między tradycjonalizmem a nowoczesnością / 345Don Kichote – twór ziemi hiszpańskiej / 361Hispanidad. Donkichotowskie imperium duchowe / 375 Zakończenie / 391Bibliografia / 403Nota bibliograficzna / 417Summary / 419Indeks osobowy / 425   źródło opisu: Matras źródło okładki: Matras