Jacek Dehnel – Ekran kontrolny

Oto ekran kontrolny – co ty na to, widzu? Czy wyłączysz teraz telewizor, ryzykując zetknięcie ze złowrogą ciszą, czy może spróbujesz wykorzystać tę chwilę, by dostroić obraz i spojrzeć w głąb rzeczywistości? Jacek Dehnel próbuje pokazać szanse i zagrożenia, jakie stają przed współczesnym człowiekiem uwikłanym w mass media. Ponura wizja metafizyczna, którą znamy z jego poprzednich książek, obrasta oto pnączami technologii. W obliczu znikomości spraw tego świata ratunkiem dla człowieka może się okazać jedynie kultura, zarówno w swoim symbolicznym, jak i materialnym wymiarze. Dzięki niej możemy gościć na Ziemi o kilka chwil dłużej.

Ekran kontrolny zdaje się też wpisywać w etapy ludzkiego dojrzewania. Zaczyna się niewinnie, od Czereśni; następnie przechodzimy przez pierwsze młodzieńcze, poważniejsze już zainteresowania, jak Noc w Elizejskiej Pracowni Internetowej, gdzie popkultura miesza się z kulturą wysoką; a kończymy na tytułowym zbiorze dwunastu sonetów, będących niejako metaforą schyłku dojrzewania, może i nawet całego życia.

Jacek Dehnel powraca z książką poetycką. W wierszach z „Ekranu kontrolnego” tradycja literacka z całym bagażem toposów i efektów formalnych zderza się z niebanalnymi i odważnymi obrazami, nie unikającymi odniesień filozoficznych i obyczajowych, udowadniając, że klasycyzm może być płodny, gdy wyprowadza się go z muzeów na ulice i wtrąca we własne życie.