Jacek Ponikiewski – Mapy ludzkich serc

Westby w Wisconsin. Rok 1930. Generał w stanie spoczynku – Jonathan Edward Baker – przeżywa śmierć kliniczną. Nie doświadcza jednakże światła, lecz wszechogarniającą ciemność. Po wszystkim powraca do domu spokojnej starości, gdzie napotyka nowego gościa, Oscara Fitzgeralda – siedemnastoletniego młodzieńca chorego na progerię, czyli chorobę starczą u dzieci. Chłopiec wyjaśnia Jonathanowi, że dano mu mało czasu, a pragnie on ujrzeć oblicza życia, których nigdy nie będzie mógł zasmakować. Prosi zatem swojego starszego kompana o udostępnienie mu mapy jego serca, czyli mapy, jaką nakreśla każdy z nas podczas swojej wędrówki. Od tego momentu Jonathan po raz pierwszy w życiu czuje, że ofiarowano mu możliwość odnalezienia w otaczającym go świecie szczęścia i spokoju ducha. Wokół jednak zaczynają dziać się dziwne rzeczy, które bez wątpienia przynależą do rzeczywistości istot nie żywych, lecz zmarłych. Poczciwy generał nie może jeszcze przypuszczać, że to nie on będzie uczył Oscara, ale Oscar jego,i że nic nie jest takie, jak może się wydawać, kiedy człowiecza dusza otwiera wrota do innego świata…