Jacek Roy – Czarny koń zabija nocą

Jakiś trzask!… Szybko! Cholerne ciemności, sadza, smoła, tusz, Egipt – wszystko do kupy. Znów jakiś odgłos, wyraźniejszy, ale niesprecyzowany… Instynkt samozachowawczy został stłamszony jedną myślą: Milewski!!!
Drzwi pokoju dziennikarza. Ręka na klamce. Otwarte? Dziwne… Bax popchnął i jego umysł zarejestrował nagły oślepiający błysk, ból w głowie i całym ciele… Straszliwy ucisk czaszki, jakby naraz znalazła się w stalowych kleszczach… spadanie w przepaść, lekkie, spokojne, niosące ukojenie i zapomnienie.