Jacek Rozmus – W okolicach arkadii Stanisława Czycza

To pierwsza i najobszerniejsza praca poświęcona pisarzowi i poecie, który wpisał się w powojenny krakowski pejzaż kulturalny. Jej autor podjął się próby wyciągnięcia pisarstwa Czycza z „literackiego czyśćca”, a tym samym udowodnił, że skupiły się w nim historyczne i uniwersalne problemy epoki. Nie zastosował jednej i jednolitej metodologii. Posłużył się raczej sztuką interpretacji, która pozwala badać teksty filologiczne z uwzględnieniem metod inspirowanych dekonstrukcjonizmem, mitografią, biografizmem, hermeneutyką (H.G. Gadamera), strukturalizmem czy teoriami U. Eco. Na potrzeby wywodu i argumentacji dokonał rekonstrukcji procesu literackiego, przywołując dokumenty z życia literackiego czy polemiki towarzyszące powstawaniu dzieł Stanisława Czycza. Ich aktualność literaturoznawca pokazał w kontekście dokonań literackich lat dziewięćdziesiątych (np. kreowania „małej ojczyzny” i myśli postmodernistycznej.   źródło opisu: Opis z okładki, autorstwa Zbigniewa Chojnowskiego