Jacques Attali – Pascal

Książka przedstawiająca postać Blaise’a Pascala (1623-1662), jednego z najwybitniejszych i najbardziej wszechstronnych umysłów epoki – matematyka, fizyka, filozofa i pisarza, autora Prowincjałek i słynnych Myśli, „geniusza języka francuskiego” – jest gruntowna w swojej warstwie faktograficznej, napisana z troską o prawdę szczegółu, jednocześnie unika nadmiernej drobiazgowości. Attali skupia się przede wszystkim na życiorysie myśliciela, nie zanurza się zbytnio w analizy filozofii i przekonań religijnych Pascala, choć oczywiście rzetelnie odtwarza jego drogę intelektualną i drogę wiary, ale ta rekonstrukcja została sprowadzona do minimum. Autor przedstawia rozterki duchowe, religijne, a także „egzystencjalizm” Pascala, jego odczucie tragizmu i kruchości istnienia, jego wizję człowieka rozdartego i niespokojnego, która często bliska jest dzisiejszemu sposobowi odczuwania świata i siebie w świecie, takiemu, jaki usiłuje pogodzić racjonalizm i praktycyzm z irracjonalizmem i metafizyką, zdrowy rozsądek i pewność ze sceptycyzmem.