Jacques Donguy – Poezja eksperymentalna

Tematem książki jest poezja eksperymentalna, czy raczej, wedle sugestii zawartej w tytule, poezje eksperymentalne. W istocie fenomen opisywany skrupulatnie przez autora niejedno ma imię. On sam definiuje go w następujący sposób: „przez poezję eksperymentalną rozumiemy wszystkie poszukiwania dotyczące języka w opozycji do poezji, która podejmuje i rozwija formy odziedziczone z przeszłości”.
Kreślenie paraleli między sztuką a nauką czy technologią jest jednym z głównych elementów analizy autora, który śledzi przemiany sprawiające, że medium poezji nie jest już wyłącznie wynalazek Gutenberga, lecz również kasety magnetofonowe, taśmy wideo i komputery.   źródło opisu: http://terytoria.com.pl/