James Hillman – Samobójstwo a przemiana psychiczna

James Hillman – najwybitniejszy, najbardziej twórczy uczeń Carla Gustawa Junga – podejmuje w tej książce próbę odpowiedzi na pytanie, jaką postawę wobec samobójstwa należy zajmować w perspektywie terapeutycznej. „Nie chodzi o to, by opowiadać się za samobójstwem lub być przeciwko – chodzi tu bowiem o pytanie, jakie ma ono znaczenie dla rozwoju psychicznego” – w ten sposób Hillman określa punkt wyjścia swoich rozważań. Odpowiedź na to pytanie zawsze będzie dwuznaczna – tak jak dwuznaczne, zawsze prawdziwe i zawsze fałszywe jest wszystko, co można powiedzieć o duszy ludzkiej. Czy należy zapobiegać samobójstwu za wszelką cenę, czy też można je – przynajmniej teoretycznie – dopuścić jako jedyną drogę wyjścia z sytuacji bez wyjścia? Czym tak naprawdę jest samobójstwo? Czy tylko próbą zerwania z życiem? A może raczej procesualnym doświadczeniem śmierci, tak niezbędnym dla lepszego poznania smaku życia – procesem, który niekoniecznie musi znaleźć finał w fizycznym unicestwieniu? Wreszcie: jakie znaczenie ma myśl o możliwości samobójstwa w trakcie psychoterapii? czy wspomaga ją, czy wręcz uniemożliwia? Czy doświadczenie śmierci samobójczej jest tylko wyrazem rozpaczy, lęku egzystencjalnego, czy raczej objawem procesu wewnętrznych przewartościowań, który może zaowocować przemianą psychiczną?