James Joyce – Muzyka kameralna

Zbiór XXXVI kusicielskich liryków, układających się konsekwentnie w spójną całość.To poemat.Rozpoczynający się baudelairowskim zmierzchem, w którym znajdujemy już zapowiedź świtu, pisany wierszem sylabotonicznym, którego jambiczny rytm przywołuje na pamięć melikę grecką, chóralny śpiew, muzykę, taniec. Zamknięty jak wirujący krąg pór dnia i nocy, następujących po sobie sezonów roku. Poemat, który odsyła nas do liryki elżbietańskiej jak i do poczynań paryskich parnasistów- pozostając przy tym oryginalnym, osobnym wydarzeniem w historii liryki światowej. ”Muzyka kameralna” powstała z fragmentów lirycznych pisanych na przestrzeni kilku lat, pieśni te zostały wybrane spośród wielu innych i ułożone w całość około 1904 roku.
[Miniatura, 2000]

Wiersze miłosne i neoromantyczne – Muzyka Kameralna – którą James Joyce uznał za dzieło niedoskonałe. Poza kilkoma wierszami nadającymi się do śpiewania Joyce skwitował książkę słowami „niech ją diabli wezmą”.
[wikipedia]   źródło opisu: Miniatura, 2000 źródło okładki: Miniatura