Jan Balbierz – Nowy kosmos. Strindberg, nauka i znaki

W roku 1892 August Strindberg porzuca na kilka lat działalność literacką i zaczyna zajmować się eksperymentami chemicznymi i alchemicznymi oraz badaniami z zakresu nauk ścisłych. Krystalizuje się wtedy nowy światopogląd pisarza, inspirowany pismami Swedenborga, Linneusza, Goethego i dziewiętnastowiecznych alchemików i okultystów. Metoda naukowa Strindberga oparta była o poszukiwanie harmonii, analogii i przyległości w naturze. Odrzucał on paradygmat pozytywistyczny i wszelki podział na specjalizacje naukowe, próbując opisać całość Stworzenia w kategoriach religijnych.   źródło opisu: Wydawnictwo Słowo/Obraz Terytoria, 2008 źródło okładki: http://www.terytoria.com.pl