Jan Kott – Powiastki dla wnuczek

„Ciekawość i błyskotliwość stylu pasują Kotta na jednego z lepszych polskich eseistów. Pod koniec życia coraz bardziej jego uwaga kierowała się ku szczegółom, również tym doświadczanym przez ciało. Toteż swoje zawały zrobił przedmiotem obserwacji i stawał się coraz bardziej pisarzem prywatnych doświadczeń. Ale jak to u niego zawsze, zobaczenie czegoś, np. dzieci bawiących się nad morzem, rozpętywało serię wynalazczych skojarzeń”. – Czesław Miłosz   źródło opisu: Zeszyty Literackie, 2002 źródło okładki: Zeszyty Literackie