Jan Lechoń – Baczyński i inni. Strofy wojenne

Powstanie Warszawskie było wyrazem ducha, przede wszystkim pokolenia, które nie pamiętało pierwszej wojny światowej; młodzieży wychowanej w Polsce wolnej, w kulcie umiłowania Ojczyzny i pielęgnowania tradycji patriotycznych, czego świadectwem są choćby wiersze Baczyńskiego i jego kolegów – poetów czasów wojny, urodzonych u progu niepodległości. Wiersze i piosenki żołnierskie mobilizowały, dodawały otuchy, były częścią walki i przez to były groźne dla okupanta.
Wybór ten zaledwie jest cząstką tego, co w czasach okupacji napisano i cząstką ocalałego z pożogi wojennej. Całość tej, okupionej krwią spuścizny, złożyłaby się na kilka tomów. Są tu wiersze tworzone w różnych miejscach i czasie, od Syberii po Londyn; w powstańczej Warszawie i pod Monte Cassino; na wychodźstwie, jak Lechoń i Wittlin, na wygnaniu – Broniewski, albo w ogniu walki – Baczyński; w obozie – Broniewski; lub z dystansu – po wojnie – Różewicz, Świrczyńska, Wierzyński, którego konfiskowała komunistyczna cenzura.

Wiesław Budzyński   źródło opisu: Wydawnictwo Pavo i KNT, 1994 źródło okładki: Zdjęcie autorskie