Jan Twardowski – Nadzieja, miłość, spisane pacierze

Z trzech cnót: wiary, nadziei i miłości, dla Jana Twardowskiego – księdza piszącego wiersze, jak zwykł o sobie mówić – najważniejsza jest nadzieja. Nadzieja uczy patrzeć na świat oczyma wiary, która nadaje sens zmartwieniom, cierpieniu, poniżeniu i śmierci, nadaje kierunek wolnej woli człowieka. (…) Miłość jest dowodem na istnienie Stwórcy. Była przed naszym narodzeniem. (…) Kryje ona w sobie całe bogactwo innych uczuć: radość, szczęście, spokój, a obok nich cierpienie, poczucie osamotnienia, smutek, nawet rozpacz. Z drugiej strony, miłość jest stałą walką z egoizmem, wyjściem poza siebie, zapomnieniem o sobie, nauką jak kochać nie dla samego siebie. Spisane pacierze, sformułowanie stanowiące trzecią część tytułu niniejszego wyboru, to moje wiersze, moja rozmowa z Bogiem – przyznaje autor i ufnie, w prostocie serca i w prawdzie dzieli się z czytelnikami swoimi doświadczeniami i przeżyciami