Janina Kostkiewicz – Pedagogie katolickich zgromadzeń zakonnych

Książka jest pierwszym tego typu opracowaniem przygotowanym przez grupę specjalistów. Odsłania nie tylko twórców i organizatorów szkolnictwa w Europie i na świecie w przeszłości, ale także koncepcje pedagogiki opiekuńczej, społecznej, resocjalizacyjnej i przedszkolnej doskonale sprawdzające się we współczesnej praktyce pedagogicznej. Aktualność zawartych tu koncepcji teoretyczno–praktycznych w czasach współczesnych – kiedy wychowanie ponosi powszechne fiasko – jawi się jako szansa…
Pedagogie zgromadzeń zakonnych nadal stanowić mogą wartościowe źródło inspiracji dla studentów i poszukujących nauczycieli, dla twórczych i refleksyjnych pedagogów, teologów, animatorów pracy kulturalnej i społecznej. W tym sensie winna wejść do kanonu lektur obowiązkowych na wszelkich kierunkach pedagogicznych, socjalnych, teologicznych, kulturoznawczych. Dla kreatorów kultury masowej, ośrodków i osób opiniotwórczych, komentatorów życia publicznego, reformatorów edukacji książka ta jawi się jako dokument pozwalający realnie oceniać wkład zgromadzeń zakonnych w wychowawcze podnoszenie godności człowieka i jego rozwoju – jest bowiem przede wszystkim dokumentem humanizmu i krzewienia kultury we wszelkich dziedzinach życia, nie tylko religijnej.

Fragmenty opinii recenzentów:

„Godne uwagi jest przyjęcie do analizy tej kategorii naukowej, którą określa się mianem pedagogii, zatem kategorii związanej zarówno z założeniami teoretycznymi, jak i z działalnością praktyczną sprzęgniętą nie tylko z wychowywaniem religijnym lecz także z wychowaniem moralnym (obywatelskim, patriotycznym, społecznym), wychowaniem estetycznym, wychowaniem zdrowotnym, opieką, profilaktyką, terapią – te obszary mają dziś dużą doniosłość w praktyce pedagogicznej. Godne uwagi jest również to, że analizy pedagogiki katolickich zgromadzeń zakonnych ujmowane są zarówno w wymiarze historycznym, jak i w wymiarze współczesności, co powoduje, że recenzowana praca zbiorowa jest użyteczna w poszukiwaniach poznawczych i studiach nie tylko w dziedzinie pedagogiki religii (pedagogiki katolickiej), lecz także w dziedzinie historii wychowania i myśli pedagogicznej, pedagogiki ogólnej, teorii wychowania (moralnego, estetycznego, zdrowotnego) teorii kształcenia (m.in. wychowania intelektualnego), a także pedagogiki opiekuńczej, pedagogiki społecznej, pedagogiki kultury, pedagogiki resocjalizacyjnej, pedagogiki specjalnej.
Pedagogie zgromadzeń mające bogate odniesienia historyczne i aktualność współczesną stanowią (stanowić mogą) wartościowe źródła konstruktywnej refleksji w bieżącej pedagogice poszukującej takiej właśnie refleksji w sytuacji rozchwiania, ambiwalencji, niepewności, mgławicowości koncepcji i poglądów, relatywizmu poglądów.”
Z recenzji prof. zw. dr. hab. Stanisława Palki

Dzieło niniejsze „jest adresowane do szerokiej grupy odbiorców. Jest to opracowanie przygotowane z wykorzystaniem aparatu naukowego, a równocześnie stanowi rodzaj podręcznika niezbędnego między innymi w dydaktyce prowadzonej na kierunkach pedagogicznych i teologicznych (…). Jest to pierwsze tego rodzaju opracowanie przygotowane – co warto podkreślić, przez grupę specjalistów (…). Z tych też racji dzieło powinno (…) być wprowadzone jak najszybciej jako jeden z podstawowych podręczników, zwłaszcza dla studentów pedagogiki.”
Z recenzji ks. dr. hab. Stanisława Dziekońskiego, prof. UKSW   źródło opisu: http://impulsoficyna.com.pl źródło okładki: http://impulsoficyna.com.pl