Janusz Zagrodzki – Urszula Broll

„Mam bardzo głęboki kontakt z własnymi pracami, tworzę je właściwie dla siebie, dla poznania tego czego o sobie nie wiem… W ciszy, w spokoju, w obcowaniu z mandalą i własnym przeżyciem odnajduję równowagę psychiczną”.

Urszula Broll (1994)

Urszula Broll jest artystką nieco zapomnianą, być może dlatego, że samodzielnie i świadomie skazała się na artystyczną banicję, wyprowadzając się w 1983 r. do niewielkiej wioski w Karkonoszach. Początkowo malowała śląską rzeczywistość, szybko jednak zwróciła się w stronę analizy widzenia pod wpływem pism Strzemińskiego. Początkowo odrabiała lekcję kubizmu analitycznego, po to aby po 1957 r. wykształcić swój indywidualny styl. W 1967 r. artystka zafascynowała się filozofią i religiami Dalekiego Wschodu, wraz z mężem zakładając pierwszą w Polsce gminę buddyjską. To miało zasadniczy wpływ na jej twórczość. W sztuce zwróciła się Broll w stronę symbolu, tworząc quasi-geometryczne układy, pełne prześwietlonych laserunkami figur i znaków okultystycznych, inspirowanych Zen i hinduską „Tantrą”.Ważną częścią jej późniejszej twórczości są gwasze i akwarele odwołujące się do ezoterycznej wiedzy o kolorze i jego energii.

Spis treści:
Janusz Zagrodzki „Urszula Broll i Grupa St-53”
Andrzej Urbanowicz „Urszula”
Joanna Mielech „Urszula Broll w Przesiece”
Kalendarium
Reprodukcje   źródło opisu: http://www.bwa.katowice.pl/p/186/urszula_broll__pu…(?) źródło okładki: http://www.bwa.katowice.pl/p/186/urszula_broll__pu…»