Jarosław Mikołajewski – Zbite szklanki

Po ukazaniu się jego debiutanckiego tomu Zbigniew Herbert napisał:

„Wiersze Pana znalazły w moich oczach nie tylko uznanie, ale [we mnie] prawdziwego amatora Pana poezji. Co mnie w nich uderza, to prostota, którą osiąga się zwykle po długich latach błądzenia, niemal przed śmiercią. Tu pewne niebezpieczeństwo zbytniej dosłowności, ale Pan tego – wiedziony przez naszego bożka Apolla – szczęśliwie unika…”

Pod względem bogactwa uczuć ostatnie tomy Mikołajewskiego przewyższają dokonania innych dzisiejszych poetów. Obok radości życia znajdujemy przeczucia śmierci – każdy nieomal wiersz przebiega przez całą skalę nastrojów od radosnego witalizmu do rozpaczliwej melancholii. Poeta ten potrafi też być magiem, czarodziejem – zna siłę fascynacji, jest uwodzicielski.

Piotr Matywiecki   źródło opisu: Wydawnictwo Literackie, 2010 źródło okładki: http://www.wydawnictwoliterackie.pl/ksiazka.php?ID=2156