Jerzy Jan Piechowski – Rycerze Wielkiej Gry

Powieść historyczna o Zakonie Templariuszy i ich udziale w rozgrywkach politycznych średniowiecznej Europy. W tle Polska w czasach rozbicia dzielnicowego i wielki najazd Tatarów.
„Wstał dzień. Rozproszył zimne mgły. Przegnał nocne ptactwo i oświetlił wzgórze, na którym czerniały zgliszcza spalonego domu. Zwęglone belki, szczątki ścian, popiół wynurzyły się z mroku nocy. Blask zalśnił w szklistych oczach trupów wpatrzonych w niebo, w porozrzucanym bezładnie żelazie, w zastygłej kałuży krwi.
Dom kiedyś był obszerny i okolony częstokołem, którego szczątki bodły teraz niebo: pięć zaostrzonych bali, jak pięć rozczapierzonych palców. Wrony i wilki uczyniły już sobie tu żerowisko. Gdzie stały spichrze, stajnie i komory, przyciągnęły od rzeki szczury wodne. Z pól mnóstwo myszy. Rozbiegły się po wzgórzu szarą, ruchliwą strugą.”
[fragment]