Jerzy Ludwiński – SZTUKA W EPOCE POSTARTYSTYCZNEJ

Książka ta jest długo oczekiwaną, pełną – na ile to było możliwe – edycją tekstów i wypowiedzi Jerzego Ludwińskiego, postaci kluczowej dla historii sztuki polskiej, krytyka, teoretyka i organizatora życia artystycznego, którego zasługą było sformułowanie na gruncie polski tendencji konceptualnych w sztuce (sztuka pojęciowa), intensywna działalność koncepcyjna i wystawiennicza (Muzeum Sztuki Aktualnej, Galeria Pod Moną Lizą) a wreszcie krytyczna. Na starannie przygotowane przez Jarosława Kozłowskiego wydawnictwo składają się teksty teoretyczne (ilustrowanej przedrukami rękopisów diagramów i konspektów Jerzego Ludwińskiego), rozmowy z Jerzym Ludwińskim oraz konspekty wykładów akademickich, które Ludwiński wygłaszał w PWSSP w Poznaniu.

„Jerzy Ludwiński rzadko publikował swoje teksty; nie tylko z powodu nieprzyjaznego klimatu politycznego, swojej konsekwentnie opozycyjnej postawy czy zakazów wszechobecnej cenzury. Lubił mówić i rozmawiać. Chętniej je zatem wygłaszał – w galeriach, klubach, na spotkaniach i warsztatach artystycznych, sympozjach, konferencjach czy plenerach. Wykładając, posługiwał się jedynie zwięzłymi konspektami, często po prostu rysunkowymi diagramami, na kanwie których konstruował myśli i zdania. Budował swoje wypowiedzi na żywo, stawiał hipotezy, rozpatrywał je krytycznie z różnych punktów widzenia, uściślając albo korygując w polemice z samym sobą i ze słuchaczami, których opinie szanował i traktował bardzo poważnie”.
Jarosław Kozłowski   źródło opisu: http://www.bwa.wroc.pl/index.php?l=pl&id=370&b=6&w=1 źródło okładki: http://www.bwa.wroc.pl/index.php?l=pl&id=370&b=6&w=1