Jerzy S. Majewski – Warszawa nieodbudowana : lata dwudzieste

Lata dwudzieste – lata szalone, jak zwykło się je określać. I rzeczywiście wszystko było szalone i niezwykłe. Ogromna radość z odzyskanej wolności – budowa własnego, demokratycznego i sprawiedliwego państwa. Tyle entuzjazmu i tyle nadziei. Po długiej i strasznej wojnie ludzie pragnęli żyć wesoło, szybko, wygodnie i dostatnio. Te pragnienia wyrażały się w każdej dziedzinie życia.
Nowe prądy uwidoczniły się również w sztuce i w architekturze Warszawy. Powstawały nowoczesne osiedla z funkcjonalnie rozplanowanymi wnętrzami, rozległymi podwórzami i, co było nowością, zapleczem socjalnym dla mieszkańców: pralniami, czytelniami, żłobkami itp. Dla nowo utworzonych instytucji państwowych wznoszono monumentalne gmachy. Monumentalne i wspaniałe miały być także budynki szkolne. Jednocześnie modernizmowi towarzyszył nawrót do tradycji – stylu dworkowego, widocznego w licznych willach wzniesionych na Żoliborzu, Ochocie i Saskiej Kępie.
Wiele z tych budynków – świadków epoki – zostało zniszczonych, niektóre przebudowano. Bezpowrotnie jednak zniknęła atmosfera tamtych dni. I o tym opowiada „Warszawa nieodbudowana – lata dwudzieste” Jerzego S. Majewskiego   źródło opisu: Od Wydawcy źródło okładki: http://ksiazki.okazje.info.pl/ksiazka/k/warszawa-n…»