Joanna Jakubik – Makatka z jeleniem

Wiersze nie całkiem poważne, pisane w latach 2005-2014 dla zabawy, dla przyjaciół lub z wewnętrznej potrzeby. Czyli jak w piosence: “…czasami człowiek musi inaczej się udusi…”. I jak to w życiu się zdarza, wszystko tu jest naraz: prawda z fikcją, żart ze smutkiem, słońce z deszczem, spokojny poranek z burzliwym wieczorem… W dodatku wszystko zmieszane, niewstrząśnięte.
A może wstrząśnięte? Jak tam komu wygodnie i wedle upodobań. Wstrząsnąć też można. Można też powiesić nad łóżkiem jak makatkę lub otulić się do snu jak pathworkowym kocem.