Joanna Rokimi Marszewska – Japońska wyspa Ikema. Środowisko i język

Przedmiotem niniejszej monografii jest charakterystyka dialektu używanego przez mieszkańców niewielkiej wyspy Ikema (należącej do grupy wysp Sakishima w południowej części Archipelagu Ryūkyū) na tle szerokiego kontekstu środowiskowego i historycznego.
Znajdziemy tu opis najważniejszych elementów środowiska geograficznego i przyrodniczego Ikemy, a także szczegółowe omówienie tradycyjnej kultury mieszkających tam ludzi. Osobne rozdziały poświęcono problematyce pochodzenia ludności Archipelagu Ryūkyū oraz genezy tamtejszych dialektów. Zarysowano także podstawowe poglądy na temat związków genetycznych języka wczesnoriukiuańskiego z językiem prajapońskim oraz ich relacji z językami ałtajskim i austronezyjskim, a także wzbudzających większe wątpliwości ewentualnych związków z jeszcze innymi językami. Uwzględniono też wydarzenia historyczne i zewnętrzne czynniki kulturowe, które w istotny sposób mogły wpłynąć na kształtowanie się dialektów riukiuańskich. Dokonano również przeglądu różnych propozycji klasyfikacji dialektów riukiuańskich. W dalszej części książki po scharakteryzowaniu systemu fonologicznego i morfologicznego dialektu Ikema omówione zostały jego części mowy i wybrane leksemy w zestawieniu z ich odpowiednikami w innych dialektach riukiuańskich.
Na koniec autorka zaprezentowała swoje wnioski dotyczące współczesnego stadium rozwoju dialektu Ikema i zachowanych w nim archaizmów oraz te, które wynikają z jego konfrontacji z innymi dialektami riukiuańskimi. Przedstawiła również propozycje dalszych badań nad genezą całej grupy dialektalnej, do której należy ten dialekt.   źródło opisu: http://www.wuj.pl/page,produkt,prodid,1382,strona,…(?) źródło okładki: http://www.wuj.pl/page,produkt,prodid,1382,strona,…»