Józef Baran – Przystanek Marzenie

W Przystanku Marzenie liryzm i humor, literacka anegdota i oryginalna refleksja egzystencjalna, to co osobiste i to co uniwersalne – splatają się w jedno, tworząc barwny gobelin narracyjny, podobnie jak plastyczne opisy podróży do Singapuru, Indonezji, Maroka, Londynu przemieszane z frapującymi i zaskakującymi impresjami dotyczącymi życia m.in. bohemy artystycznej Krakowa, powrotów do kraju lat dziecinnych autora. Tę książkę czyta się „jednym tchem”, wierząc z autorem, że nasze istnienia ogołocone z marzeń byłyby o wiele uboższe.

Przystanek Marzenie to kontynuacja bardzo dobrze przyjętego przez czytelników i krytykę „dziennika z przełomu wieków” pt. Koncert dla nosorożca, o którym pisali m.in.:
Ryszard Kapuściński – „To proza, która wciąga, zjednuje i podbija czytelnika swoją szczerością, rzetelnością i urodą”.
Anna Dymna – „Autor jest wspaniałym obserwatorem i psychologiem. Potrafi najzwyklejsze codzienne zdarzenia, zasłyszane rozmowy, a przede wszystkim osobiste przeżycia, włącznie z tymi najbardziej bolesnymi, szpitalnymi, przemienić czystą poezję”.
Ireneusz Kania – „Koncert dla nosorożca to moim zdaniem jeden ważniejszych współczesnych, osobistych głosów naszych wybitnych twórców”.
Profesor Bolesław Faron – „Koncert dla nosorożca różni się od dzienników Dąbrowskiej, Nałkowskiej, Herlinga-Grudzińskiego, Gombrowicza czy Lechonia. Jest w tym kontekście dziełem na wskroś samodzielnym”.   źródło opisu: http://www.sklep.zysk.com.pl/ źródło okładki: http://www.sklep.zysk.com.pl/