Julian Tuwim – Kabaretiana

Kabaret był trwałym elementem świata własnego Tuwima, w różnych formach i funkcjach towarzyszył mu przez całe życie. Tak zatem przestrzeń kabaretu – to jeden z istotnych wymiarów biografii autora „Rzeczy czarnoleskiej”, miejsce literackich wprawek, poligon satyry politycznej i rezerwat odrzuconego w poezji modernizmu, substytut „prawdziwego” teatru i stałe źródło wysokich zarobków. (…) Tu wiersz liryczny Tuwima występuje obok politycznych kupletów, pikantny szmonces w wykonaniu Krukowskiego sąsiaduje z purnonsensowymi dowcipami Dymszy i sentymentalną piosenką Ordonki, tango Własta koegzystuje z wyrafinowaną parodią luteracką – a między tym wszystkim wspaniałe nogi Tacjan-girls (…). Na widowni zaś i za kulisami rządzący aktualnie pułkownicy spotykają się z młodymi poetami i gwiazdami estrady, „szarymi” inteligentami i plutokracją. Szlagiery kabaretowe, wyrwane z naturalnego kontekstu programu, rozpowszechniane przez wydawnictwa nutowe, płyty i radio, wychodzą na ulice, współtworząc ówczesna kulturę masową.   źródło opisu: Czytelnik, 2002 źródło okładki: Zdjęcie autorskie