Juliusz Kulesza – Z wyroku Polski podziemnej. Dzieje oddziału 993/w kontrwywiadu komendy głównej AK

Por. „Twardy” rozegrał rzecz po mistrzowsku. Śmiejąc się i przekomarzając z obsługującą ich kelnerką stworzył atmosferę, w najmniejszym nawet stopniu nie zapowiadającą tego, co miało nastąpić, po czym ze słowami „płacimy i idziemy” dźwignął się z krzesła, a za nim „Naprawa”. Ruszyli ku wyjściu, w przejściu między stolikami regulując rachunek. Mieli minąć Niemców, lecz nie otworzyli ognia od razu. „Twardy” wydobył pistolet będąc już plecami do gestapowców, nie mogli więc tego zauważyć, po czym – z nagłego półobrotu – zaczął ładować pocisk za pociskiem w starszego z siedzących. W tych samych sekundach młodszego powaliły kule „Naprawy”. Wybuchła panika, ale teraz ujawnili się „Zadra” i „Kieł”, którzy opanowali sytuację. Jakiś kelner rzucił się ku wyjściu, prawdopodobnie po policję, lecz otrzymawszy od „Zadry” cios pistoletem zatoczył się na ścianę i pozostał w lokalu. Obaj główni aktorzy wydarzenia wycofali się niemal niepostrzeżenie i zgodnie z planem nie na ulicę, lecz tylnym wyjściem na podwórze, skąd dopiero przez sień domu wyszli na Marszałkowską. (fragmenty książki)   źródło opisu: http://literacki24.pl/-/index.php?ba=kni&nu=mZ…(?) źródło okładki: http://literacki24.pl/-/index.php?ba=kni&nu=mZ…»