Juliusz Żórawski – Siatka prostych

Książka stanowi kontynuację rozważań autora podjętych w jego najsłynniejszej pracy pt. „O budowie formy architektonicznej”. Żórawski postuluje konieczność poszukiwań wyznaczników nowej architektury w naturalnym otoczeniu przyrody, wychodząc z psychologii postaci ku dalekosiężnym intuicjom. Równocześnie podaje własne terminy m.in. czołowość, nadindywidualizm, czy przyrodniczość.