Karolina Antoszczyszyn – Nie igraj z ogniem

Kiedy się rozłączyłam, stałam tak i gapiłam się w przestrzeń. Było mi niedobrze… Klio zniknęła prawie w tym samym czasie, kiedy wyjechali Sedlerowie. Jeśli to był powód… Jeśli Ryan dopuścił się morderstwa…

Pociemniało mi w oczach. Zobaczyłam, że cała trójka stoi i gapi się na mnie, a Cedrik wyglądał tak, jakby zaraz miał do mnie podejść. Na jego twarzy można było zauważyć konsternację.

Usłyszałam, że ktoś mnie woła, ale nie miałam siły się odwrócić. Jeśli Ryan to robił… Jeśli zabił z zimną krwią… Jego już nie ma… Ale mu ufałam… On nie mógł, nie wierzyłam w to…

– Teraz to ty niszczysz moją wizję… – szepnęłam i usunęłam się prosto w czyjeś ramiona.   źródło opisu: www.radwan.pl źródło okładki: www.radwan.pl