Kazimierz Pospiszyl – Narcyzm : drogi i bezdroża miłości własnej

Miłość do własnej osoby jest podstawowym, a zarazem najpotrzebniejszym uczuciem! Gdy jej zabraknie, kończy się życie! Następuje to albo w sensie dosłownym, kiedy nie akceptując siebie, zdesperowany człowiek popełnia samobójstwo, albo też w znaczeniu przenośnym, gdy popada w depresję. W takim stanie psychicznym „cierpienia zbolałej duszy” odbierają człowiekowi nie tylko poczucie radości życia, lecz także poczucie życia jako takiego. Prowadzi to do śmierci w sensie psychicznym, mimo że z formalnego punktu widzenia życie trwa nadal. Bez miłości własnej niemożliwy jest także rozwój człowieka. Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego – nakazał Bóg w najtrudniejszym do spełnienia przykazaniu, w którym nie tylko nie ma śladu potępienia „miłości siebie”, lecz zawarte jest przekonanie, że jeśli ktoś nie kocha „siebie samego”, nie potrafi też kochać „bliźniego swego”.