Kazimierz Wolny-Zmorzyński – Komunikacja wizualna w prasie i w mediach elektronicznych

Obrazowa forma porozumiewania się ludzi jest bardzo odległa i znana niemal od początku świata. Właściwie nie wiadomo, czy pierwszym narzędziem porozumiewania się było słowo, czy obraz. O początkach obu modeli komunikowania wiemy tyle samo: z okresu przedhistorycznego zachowały się rysunki naskalne z Ziemi Arnhema w północnej Australii, z grot Lascaux w południowej Francji, z Tassili w północnej Algierii, ale za Ewangelią św. Jana powtarzamy: „na początku było Słowo…”, które utożsamia się z Bogiem, a więc początkiem świata.Bez słów nie ma komunikacji międzyludzkiej, ale wiemy też, że obraz wspomaga słowo, a nawet urzeczywistnia jego percepcję, słowo natomiast dookreśla obraz. Istotą obrazu jest znak, istotą znaku informacja, która jest zawsze prawdziwa. Bez względu na swą wartość może się stać dla odbiorców symbolem, a nawet ikoną. Obraz jako znak pełni wreszcie określone funkcje (m.in. informacyjną, ekspresywną, impresywną, estetyczną), szczególnie w dziennikarstwie, reklamie i public relations.Zawarte w znaku informacje składają się na sens obrazu w tych trzech dziedzinach komunikowania społecznego.Książka składa się z dwóch części. Pierwsza mówi o wykorzystaniu obrazu w prasie, druga przedstawia wykorzystanie obrazu w mediach elektronicznych. Poszczególne artykuły pokazują, że obraz w dziennikarstwie jest przede wszystkim informacją wizualną i pojmowany jest raczej w kategoriach rzeczywistości, odmiennie niż w reklamie i public relations.   źródło opisu: Matras źródło okładki: Matras