Krystyna Siesicka – Ludzie jak wiatr

Do starej leśniczówki w poszukiwaniu ciszy i spokoju przyjechał dziennikarz. Chciał on napisać książkę i miał nadzieję, że to właśnie miejsce będzie odpowiednie, żeby stworzyć dzieło. Zamiast ciszy i spokoju zastał pewną gromadkę (trzy dziewczyny i chłopak). Na początku był trochę zawiedziony, lecz dzięki tej młodzieży mógł obserwować, jak rodzi się uczucie. W książce pojawia się też wątek zaginionych witraży i tajemniczej skrzyni.   źródło opisu: opis autorski źródło okładki: zdjęcie autorskie