Lewis Carroll – Przygody Alicji w Krainie Czarów. O tym, co Alicja odkryła po drugiej stronie lustra

„Minęło wiele dziesiątków lat od chwili ukazania się „Przygód Alicji” w druku, nim zaczęto rozumieć, że jest to nie tylko wspaniała bajka dla dzieci, ale także arcydzieło zapisu ludzkiej podświadomości. Jest zapewne jedyny wypadek w dziejach piśmiennictwa, gdzie jeden tekst zawiera dwie zupełne różne książki: jedną dla dzieci i drugą dla bardzo dorosłych.
„Alicja” dla dzieci jest opowiastką pełną niezwykłych przygód, zdumiewających bohaterów, zabawnych wierszyków i nagłych zwrotów akcji, zupełnie zrozumiałych i przyjętych w królestwie bajki.
„Alicja” dla dorosłych jest drugim obok „Finnegans Wake” Joyce’a arcydziełem, którego myślą przewodnią jest analiza umysłu ludzkiego pogrążonego we śnie. I tak jak „Finnegans Wake”, język Alicji rządzony jest gramatyką snu i rytmem snu: przenikanie zwalnianie, powtórzenia, nagłe zmiany tempa, monotonia i następujące tuż po niej porwane strzępki widzenia: wszystko to dotyczy w jednakowym stopniu struktury akcji i języka. Lec owa inność w stosunku do świata na jawie nie ogranicza się, oczywiście, do spraw tak zewnętrznych”.

Maciej Słomczyński (Grudzień, 1989)   źródło opisu: http://tezeusz.pl/255230,carroll-lewis-przygody-al…(?) źródło okładki: http://tezeusz.pl/255230,carroll-lewis-przygody-al…»