Luca Pacioli – Tractatus XI. De Computis et Scripturis Summa de Arithmetica, Geometria, Proportioni et Proportionalit

Książka, wydana staraniem Stowarzyszenia Księgowych w Polsce, jest pierwszym, pełnym tłumaczeniem traktatu na język polski. Napisany w XV wieku przez Luca Pacioliego traktat o rachunkowości przeznaczony był dla jemu współczesnych przedsiębiorców: bankierów, handlowców, posiadaczy wielkich majątków. Już wówczas uznano za konieczne ujednolicenie zasad księgowości. Wielka poczytność tego dzieła świadczyła o potrzebie dotarcia z tą „wiedzą tajemną” do księgowych, prowadzących księgi. Minęło kilka wieków, a zapotrzebowanie na wiedzę księgowych, nie maleje, nawet w XXI wieku.

Takie kategorie jak: ceny, koszty, zyski, straty, to od wieków ugruntowane pojęcia. Luca Pacioli w swoim dziele napisał „dobry księgowy musi w ten sposób postępować, aby zachować zawsze kupiecką rzetelność”, a także „po wszystkich innych pozycjach przychodzi konto nazywane zyski i straty lub zarobek i utrata lub profit i uszczerbek, w którym wszystkie inne pozycje się zamykają”. Jakże to aktualne i obecnie – wołanie o rzetelność w pracy, w tym także przy tworzeniu informacji sprawozdawczych.

Traktat o rachunkowości w języku polskim stanowi tłumaczenie określonego fragmentu książki (od strony 45 do strony 151) autorstwa Carla Antinori pt. Luca Pacioli e La Summa de Arithmetica Dopo 500 Anni Dalla Stampa Della 1-a Edizione (1494-1994).

Pozycja ta została wydana przez Instituto Poligrafico e Zecca Dello Stato w Rzymie w 1994 r. i stanowi źródłową translację na podstawie oryginalnego tekstu z dawnego dialektu, w którym pisał Luca Pacioli, na współczesny język włoski. Tekst traktatu poprzedza przedmowa Elżbiety Pogodzińskiej-Mizdrak o życiu i twórczości Luca Paciolego.

Publikacja polecana polskim Czytelnikom, a zwłaszcza pracownikom nauki, studentom, przedstawicielom zawodu i adeptom rachunkowości, którzy chcą sięgnąć do źródeł rachunkowości.   źródło opisu: Wydawnictwo SKWP, 2007 źródło okładki: http://sklep.skwp.pl/tractatus-computis-scripturis…»