Ludvík Vaculík – Siekiera

– Dałeś królikom? – zapytał tato, klepiąc kosę.
– Dałem – powiedział brat na Słowacji.
– A miałeś nie dawać! – krzyknął tato podstępnie.
– No przecież nie dałem! – krzyknął brat.
A tu, gdzie została w drewnie głęboka rysa, uderzył młotek. Brat, który tak naprawdę nakarmił króliki, zdążył uskoczyć, więc dziś jest na Słowacji. Do tej chwili ten dialog był ulubionym dowcipem taty, dopóki brat nie postanowił, że go odegra.
(fragment powieści)

Powracający w rodzinne morawskie góry praski dziennikarz dokonuje bilansu swojego życia. W tej opowieści, w której przyszłość przenika się z przeszłością, utopia z wyzyskiem, a zdrowy rozsądek z posłuszeństwem, jedynymi drogowskazami pozostają ponadczasowe ludzkie wartości.

Siekiera jest dowodem na to, że sytuacja człowieka w społeczeństwie i w rodzinie nie zmieniła się w przeciągu ostatniego półwiecza tak bardzo, jak zwykliśmy sądzić. Ta powieść wciąż jest niezwykle aktualna.   źródło opisu: http://stara-szkola.com/content/6-zapowiedzi źródło okładki: www.stara-szkola.com