Lydie Salvayre – Zwyczajne życie

Tragikomiczna opowieść o zwyczajnym szaleństwie

Suzanne lubi ład i porządek. Nie lubi miernot, gburów, Hiszpanów i ateistów. W jej życiu biegnącym pięknym, prostoliniowym ruchem od trzydziestu lat nie zdarzyło się nic. Wszystko ulega dramatycznej zmianie, kiedy w pracy pojawia się nowa sekretarka. Odtąd umysł Suzanne zaczyna toczyć rak. Rak nienawiści, który zniszczy ją samą.

Powieść Lydie Salvayre to przenikliwe, choć nie pozbawione ironii, studium obsesji. Patetyczne pozy bohaterów w kontekście przyziemnych spraw wyglądają żałośnie i śmiesznie. Ale są też na swój sposób tragiczni: nie potrafią spojrzeć na siebie z boku, wyjść z przyjętych ról i odmienić swego losu. Piekłem nie są inni, mówi Salvayre. Piekło to my.

Ta proza jest ostra jak brzytwa, styl – rozpoznawalny już po kilku linijkach. Podobnie jak Elfiede Jelinek autorka nie szczędzi nam goryczy i odziera ze złudzeń. Czyni to jednak z pełnym współczucia zrozumieniem.

(opis z tylnej strony okładki, Znak 2006)   źródło opisu: http://www.znak.com.pl/ źródło okładki: http://www.znak.com.pl/