Madeleine Brent – Ostatnia z rodu Chiavellich

Jak przystalo na powiesc romantyczna, w „Ostatniej z rodu Chiavellich” spotykamy sie z „nietuzinkowa”, piekna, aczkolwiek uboga córka kornwalijskiego rybaka, i z równie przystojnym, tajemniczym mlodziencem z wyzszych sfer. Na horyzoncie pojawiaja sie milosc, wielki majatek i jeszcze potezniejszy wróg. To wszystko tylko pozornie przypomina kolejna typowa historie…

Peter O’Donell, wspólczesny brytyjski twórca piszacy pod pseudonimem Madeleine Brent, z meskiego punktu widzenia opowiedzial rozdzial z zycia mlodej kobiety, której przyszlo zmierzyc sie w walce o majatek, schede po niezyjacej babce – weneckiej hrabinie. Caterina jest silna, odwazna, kierujaca sie w zyciu emocjami mloda kobieta. W jednej chwili traci ojca (matka od kilku lat nie zyje), opuszcza rodzinna wioske rybacka, trafia do domu
bogatej rodziny Mortonów (po tym, jak uratowala pana domu z opresji), poznaje milosc swojego zycia – Lucjana Farrela. Jednoczesnie spada na nia jak grom z jasnego nieba wiesc, ze jest spadkobierczynia majatku starego, weneckiego rodu.

Z biegiem akcji autor odslania przed czytelnikiem kolejne twarze glównej bohaterki, barwnie przedstawia pojawiajace sie w jej zyciu postaci. Trafnie ujmuje nature mlodej, prostolinijnej dziewczyny. Nie wprowadza dramaturgii z opery mydlanej, nie kreuje (typowej dla utworów romantycznych
) „landrynkowej”, przerysowanej czy wyidealizowanej postaci. Poczatkowo mgliscie zarysowana, fabula z kazda nastepna strona nabiera barw. Pisarz nie próbuje sztucznie odtworzyc minionej epoki, wrecz przeciwnie – osadzajac powiesc na poczatku XX w., pozwala nam – wspólczesnym mlodym kobietom – utozsamic sie z nie taka znowu ostatnia z rodu Chiavellich…   źródło opisu: opis z okładki źródło okładki: zdjęcie autorskie