Manfred Sommer – Zbieranie : próba filozoficznego ujęcia

Wyrafinowany kolekcjoner sztuki, ale też pierwotny typ „myśliwego i zbieracza” – Manfred Sommer opisuje, jak te dwa typy można sprowadzić do wspólnego schematu gromadzenia w jednym miejscu wielości przedmiotów rozproszonych w świecie, i że także my dziś – czy to zbierając grzyby, czy znaczki pocztowe – powtarzamy ten schemat. Miłośnik sztuki chce otoczyć się rzeczami wartymi obejrzenia, by móc je kontemplować i cieszyć się nimi w każdej chwili. Komu natomiast przyświeca cel ekonomiczny, temu obecność zbioru jawi się w uproszczonej formie – jako przedłużenie konsumpcji. W porównaniu z tak zubożona motywacją należy zbieracza sztuki uznać za kolekcjonera par excellence. Archiwum albo muzeum – co tu trafi, to i tu pozostanie. Skład, magazyn lub kieszeń – co tu trafia, szybko się rozchodzi. Miejsca zbiorów gromadzonych z pobudek estetycznych służą zachowywaniu, miejsca zbiorów z powodów ekonomicznych – znikaniu. Końcem społeczności łowiecko-zbierackich epoki kamiennej była „rewolucja neolityczna”. Pozostały rytualne zachowania i baśniowe postacie, które wyłoniły się z wyszukiwania i przynoszenia w jedno miejsce. W dzisiejszej dobie wykształcił się świadomy i racjonalny sposób życia, polegający na produkowaniu wiedzy poprzez badania naukowe, utrwalaniu jej w piśmie i porządkowaniu w postaci systemu. Zbieranie doświadczeń oznacza wreszcie gromadzenie faktów i danych oraz udostępnianie ich w postaci drukowanej w bibliotekach, a także w postaci audiowizualnej – w pamięciach komputerów.   źródło opisu: Oficyna Naukowa 2003, http://www.oficyna-naukowa.h…(?) źródło okładki: Oficyna Naukowa 2003