Marcin Juś – Spór o redukcjonizm w medycynie

Książka przedstawia analizę problemu redukcjonizmu w medycynie z
perspektywy filozofii nauki. Wskazuje na umiarkowany antyredukcjonizm
jako stanowisko najbardziej wartościowe poznawczo w stosowanych naukach
medycznych.

Celem pracy jest również prześledzenie, jak filozoficzne debaty
dotyczące wspominanego zagadnienia łączą się, jawnie lub niejawnie, z
praktyczną nauką medyczną – w tym ze szczegółowymi dyrektywami
metodologicznymi i z definiowaniem zdrowia. W książce proponuje się
rozróżnienia na dwa paradygmaty medycyny: redukcjonistyczny i
systemowo-holistyczny, u podstaw których leżą zarówno odmienne, jak i
pewne wspólne założenia filozoficzno-metodologiczne.

Wielu filozofów medycyny z rozmaitych przyczyn zdecydowanie odrzuca
redukcjonizm. Przyjęta w monografii koncepcja umiarkowanego
antyredukcjonizmu oraz różnych paradygmatu w naukach medycznych wiedzie
jednak do możliwości łączenia badań prowadzonych według założeń
redukcjonizmu z medycyną holistyczno-systemową. Aby taka integracja była
możliwa, konieczne jest rozwiązanie problemu relacji międzypoziomowej –
związku zdarzeń poziomu molekularnego z poziomem tkankowym, osobowym,
społecznym itd. Wydaje się, że postawa umiarkowanego antyredukcjonizmu
pozwala trafnie zdefiniować podstawowy cel medycyny – zdrowie, które
okazuje się bardzo trudne do teoretycznego ujęcia jedynie w odniesieniu
do założeń redukcjonistów.
  źródło opisu: Matras źródło okładki: Matras