Marek Ołdakowski – Bez makijażu

„Bez makijażu”… Powieść, mocno osadzona w realiach lat sześćdziesiątych, opowiada o grupie chłopaków – wychowanków zakładu poprawczego, a także ich dalszych losach, po przejściu głównych bohaterów do tzw. grup półwolnościowych.

Różne okoliczności sprawiły, że tacy bohaterowie jak Blesso, Adonis, Świdrowaty czy Kulawy trafili do zakładów poprawczych, zeszli na złą drogę. Różna jest też ich postawa życiowa, różne oczekiwania i możliwości. Każdy z nich ma jednak jakiś cel w życiu, który chce zrealizować. Dla jednych celem takim jest dominacja w środowisku przestępczym, dla innych wyjście na prostą, wywalczenie szacunku i pozycji pośród normalnego społeczeństwa. Wielokrotnie drogi głównych bohaterów skrzyżują się. Staną się przyczyną dramatycznych wydarzeń. Jak to często bywa, powodem ich wzajemnych urazów, a nawet nienawiści jest miłość do jednej i tej samej kobiety. Zarówno miłość „dobra”, spełniona, jak i miłość „zła”, odrzucona, są siłą napędową ich działania.

Jest to więc opowieść o młodych ludziach pogmatwanych wewnętrznie, zagubionych, rozpaczliwie poszukujących pomocy u bliźnich. I nie zawsze ją znajdujących…

Dramatyzm opisywanych sytuacji ilustrują rysunki Danuty Helman.