Marek Sadzewicz – Skrzydła i buńczuki
Marek Sadzewicz miał dotychczas w swoim dorobku literackim jedną tylko powieść historyczną, „Jedwiżka i jej zalotnicy”, romans obyczajowy z drugiej połowy XVIII wieku. Jego książka „Skrzydła i buńczuki” wprowadza czytelnika w wiek XVII. Zarówno epoka, jak i założenia autora są tu zupełnie inne. Jan III Sobieski to ostatni król polski w pełni i bezsprzecznie zasługujący na to miano, a ukazany okres dawnej Rzeczypospolitej to ostatnie lata jej samodzielnej polityki w Europie, realizowanej za pomocą przodującej armii i własnej szkoły wojennej, dyplomacji i wywiadu, które się liczyły w Europie.
Osobliwością tej książki jest obrany przez Sadzewicza chwyt formalny, polegający na tym, że narrator, nie przestając być sobą, człowiekiem XX wieku, znajduje się osobiście między ludźmi stulecia XVII i bierze udział w wydarzeniach wtedy się rozgrywających. Czytelnik wraz z narratorem stają przed wielkim królem, zawierają znajomość z hetmanem kozackim Piotrem Doroszenką i chanem krymskim Selimem Girejem, krążą krętymi ścieżkami wywiadu i tajnej dyplomacji, biorą udział w potyczkach i bitwach, no i… nawiązują romanse.
Na „Skrzydła i buńczuki” złożyły się najbardziej charakterystyczne cechy pisarstwa Marka Sadzewicza: żywy tok narracji, barwna obrazowość i nowoczesny, lekko tylko archaizowany język. źródło opisu: okładka
- Wydawnictwo:
- Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej
- data wydania:
- 1980 (data przybliżona)
- ISBN:
- 8311065349
- liczba stron:
- 312
- słowa kluczowe:
- powieść polska – 20 w.
- kategoria:
- historyczna
- język:
- polski