Marek Tuliusz Cyceron – O mówcy

Wśród pism retorycznych starożytności traktat Marka
Tulliusza Cycerona (106–43) O mówcy (De oratore) zajmuje miejsce szczególne. Nie jest on bowiem zwykłym pod­ręcznikiem retoryki rozumianej jako oparta na konkretnych zaleceniach teoretycznych (praecepta) wiedza na temat wymowy (ars dicendi), lecz próbą połączenia owej teorii z praktyczną wiedzą, wynikającą z wieloletniej aktywności oratorskiej (usus) samego Cycerona oraz jego poprzed­ników (…).

Ujęty w formę dialogu traktat wybitnego mówcy z Arpinum, łącząc nie tylko teorię wymowy z praktyką mówców, lecz również podejmując dyskusję z filozofami na temat ideału mówcy, czy też szerzej – przedstawiciela elity państwa, wykracza zarówno poza schemat wcześniejszych rzymskich podręczników retoryki, jak Retoryka dla Herenniusza(Rhetorica ad Herennium), powstała między 86 a 82 r., czy młodzień­cze dzieło samego Cycerona O wynajdywaniu materiału (De inventione) z ok. 81 r., jak i poza tematy poruszane przez greckie traktaty retoryczne, w tym przez Retorykę Arysto­telesa.

(fragment Wprowadzenia tłumacza)   źródło opisu: http://www.derewiecki.pl/sklep/?s__karta.id__290 źródło okładki: http://www.derewiecki.pl/sklep/?s__karta.id__290